ගායිකාවකගේ අවසන් මොහොත..

1 කොටස

 ඩිස්ක්ලේමරය : තත්‍ය ලොකය තුල කිසිඳු චරිතයකට කතානායිකාවගේ චරිතාංග ආරෝපනය කිරීමෙන් පලක් නැති. කාලයත් චින්තනයක් ඊට වඩා උචිත සංවේදනාවකට සිත යෙදවීම තුලින් එයට වඩා මනැස් ප්‍රතිලාහ ලබාගත හැකිය.

ෂෝ එකට විනාඩි පහකට කලින් එයා ලෑස්ති වෙලා ඉවර වුනේ. ඒ එයාගේ හැටි, මොනම වෙලාවකවත් එයාගේ මූණේ දුකක සේයාවක් වත් දැනෙන්නට ඉඩ තිබ්බේ නෑ, මේකප් එකෙන් ඒ හැම හැඟීමක් ම යටපත් කරන්න එයා උත්සහ ගත්තා.
හරි මට ශෝල් එක දාන්න..!
මා ගාවට ඇවිත් නිකට උස් කරලා උරහිස් වටේට වෙනද වගේම ශෝල් එක දාන්න කියලා කියනකොටත් මම හිටියේ එයා ගැන කල්පනාවක, ඒ ලස්සන ඇස්, පිරුණු පියොවුරු, සිහින් ඉඟ. ආපහු හැරිල බලන්න තරම් ලස්සනට පිහිටලා තියෙන මුහුණ ඒ ලස්සන තවත් දෙගුණ තෙගුණ කලා. මේක්ප් එක දාලා ඉවර උනාට පස්සේ රතුම රතු ලේ පාට ලිප්ස්ටික් එක මුවේ තවරලා අහවර වෙලා යන්තමට මේකප් එකට යටින් පෙනෙන උඩු තොලට උඩින් වම් පැත්තෙන් පිහිටලා තියෙන උපන් ලපය ඉස්මතු වන විදියට ඇහි බැම පාට කරන පැන්සලයෙන් පුංචි තිතක් තියාගන්නත් ඈ අමතක කලේ නෑ.
එහෙම සැරසුනාට පස්සේ ඈ ඇලිස් ෆ්‍රෙඩෙන්හැම් වගේද එහෙම නැත්නම් ඇන්ජෙලා සෙනෙවිරත්න වගේද කියලා කල්පනා කරන්න ගියේ නෑ. මම ආදරය කලේ ඒ මුහුණට ඇත්තට ම.
ඒක මහපුදුමාකාර හැඟීමක්, ආදරේ, ලලාසාව, රාගය, කරුණාව, දුක මේ හැම සංවේදනාවක් ම එකට එකතුවෙලා එක හැඟීමක් හැදෙනවා නම් ඒකට මේ ලෝකේ මම නොදන්න නමක් තියෙනවා නම් ඒ නම ඒකට සුදුසු යැයි මට හිතුනා, මම අදටත් දන්නෑ ඒ ඇයි කියලා. රතු පැහැති උස් අසුනේ ඈ හිඳගෙන මා දිහා බැලුවා, මම හිටියේ තිරයේ දකුණු කෙලවරේ ඉඳන් ඈ දිහා බලාගෙන, ඈ ඒක දන්නවා මම හැමදාම ඉන්න තැන ඒ...
මම හිනා වුනා. මටත් නොදැනිම මගේ මුහුණ අවිඥාණිකව ඈ හා හිනා වුනා. මම ඒක පාලනය කරගන්න උත්සහ කලේ නෑ. එකවරම පසුබිම් සංගීතය නැවතුනා. ඈ හෙමින් හෙමින් සිය හඬ අවදි කලා.!
කල්පාන්තයක සිට නිහඬව ගලායන සිහිනයක අවසාන තත්පරයක දුබලව නැඟී සැලෙනා ප්‍රේම වියෝගයකට හඬක් ඇති නම් ඒ හඬ තමන්ට ආරූඪ කරගෙන ඈ සිය ගැයුම ආරම්භ කලා, කවදාවත් නොවූ අයුරින්..
රතූවූ දෙනෙත්, බමන මනැස්පුත්‍රයින් හා සංවාදයට ලොල්, ශීශාවන්ගේ දුම් වළලු වල අලංකාරය විඳිනා, මනැස් ලෝක වල සංචාරය කරන්නන් එකවරම සිය ගමන්, කතා, විඳීම් නවතා ඈ දෙස බලා සිටින්නට ගත්තා. වීදුරු ගැටෙනා, ගෑරප්පු අතර මස් කැබලි පසාරු කර තසිම් මත ගැටෙනා හඬ නතර වී එකවරම ඈ දෙස බලා හිඳින්නට ගත්තා..
කාල්පනික දුම්වලා මැද්දෙන් සරනා දේවතාවියක මෙන් අප මනස් මාළිගා වල සිය මුදු පා තබා පරිස්සමට ඇවිද යන්නට හුරුකාරියක මෙන් ඈ ගැයුමෙන් ඈ වටා දෑස් දල්වා සිටිනා සියක් දෙනා ගැන බිඳකුදු නොසිතා ඈ සිය ගැයුම කරගෙන යන්නට වුනා.

එහෙත් එකවරම.....
දෙවියනේ මේ මොකෝ උනේ?? ඉක්මනටම වතුර ටිකක් අරන් එන්න, කෝ මේ වේටර් කොලුවා, ඉක්මනට වතුර ටිකක් අරන් වරෙන්, ඈට සිහිය නෑ, කවුරු හරි ඇම්බියුලන්ස් එකකට කතා කරන්න.., දෙවියනේ..????
මම දෑස හරින විටත්, බිම වැටී සිටී ඈ වටා බොහෝ දෙනෙක් වට වී අවසන්,
කරුණාකරලා මට ඉඩ දෙන්න, මම එයාගේ හස්බන්ඩ්, ප්ලීස් පොඩ්ඩක් ඉඩ දෙන්න..!
වටවී සිටිනා එකා දෙන්නා එහා මෙහා කරමින් මම ඈ වෙත යන්නට උත්සහ කලා, මා ඈ වෙත යන විටත් ඇය, ඇස් ඇරගෙන මා දෙසම නෙත් හෙලාගෙන සිටිනවා එක දිගටම, සිහින කඳුලු බින්දුවක් කම්මුල දිගේ ගලා විත් බිම තෙමා තිබුණා..
ඈ සිහිසුන් වෙලා..!
මට හිතුනේ එහෙම. හිතවටා හිසවටා බමන කිසි හේතුවක් හැඟීමක් මනසට ඇතුල් නොවී මහාම කාලකන්ණිම ගුමු ගුමුවක් හිත තුල හොල්මන් කල තප්පර තිහක්. මට දැනුනේ එහෙම.. හැමදේම සිදුවන්නේ මන්ද චලනයෙන්. 

මන්ද චලනයතුල මම අධි ක්‍රියාකාරී වන්නට කොතෙකුත් උත්සහගත්තත් මනුසතෙකු වීමේ පාපය කරණ කොටගෙන මට එසේ කරන්නට නොහැකි වුනා මා තුල උවමනාව තිබුනත් කොතෙකුත්..
නැහැ ඇය මියගිහින්..!
තමන්ගේ සහ කරුවන්ගේ උරහිස් වලට වාරු වෙලා ඇය දෙස බලලා සමහර බවලත්තු තමන්ගේ සැමියන්ගේ කනට කරලා එහෙමත් කිව්වා. මට මොකවත් හිතාගන්න බැහැ. මගේ හිත කාල්පනික රික්තකයක හිරවෙලා වගේ මට දැනෙන්නට වුනා. සියලු ක්‍රියාකාරකම් සැනින් නැවැත් වූ ඒ මහා නිහඬතාව අවටින් සත්‍ය ලෙසම ඇති උනාද නැති නම් මගේ සිතේ වූවා ද කියලා අදටත් මට හිතාගන්න අපහසුයි.
තවමත් ඒ ඇස් මා දිහා බලාගෙන.
ඒ තියුණු ඇස් මා දිහා බලාගෙන. මම ඒ බැල්ම දරාගන්නට බැරුව මගේ දෑස ඉන් ඉවතට ගත්තා. ඒත් ඇය මගේ හිත ඇතුලේ. හදවත මත සුමුදු පාද තබමින් ඇවිදයනවා, මට එය දැනෙනවා.  රික්තකයක සිරවී තිබූ අවකාශය හෙමීට කැරැකෙන්නට පටන් අරගෙන, යොදුනක් ඈතින් මට ඇසෙන්නට වූ මිනිසුන් කතා කරන හඬ මට දැන් ඇසෙන්නේ බොහොම සමීපව.
එක වරම මගේ උරහිස කිසිවෙකු විසින් ස්පර්ශ කරනු දැනෙන්නට වුනා.

*********************
හරි මට ශෝල් එක දාන්න..,
කිසිදු වෙනසක් නොමැතිව ඇය මා ඉදිරිපිට තියෙන වීදුරුවෙන් හැඩ බලනවා.
කෝ ඔයා මොකෝ මේ ශෝල් එක අතේ තියාගෙන ඉන්නේ.., මට දාන්නේ නැද්ද ශෝල් එක?? 
ෂෝ එකට තව පැය කීපයයි තියෙන්නේ, මම ක්‍රිස්ටිනාටත් එන්න එපා කිව්වා, අද පෆොර්ම් කරන්නේ මම විතරයි. 
ඇයි ක්‍රිස්ටිනාට මොකද? 
නැහැ මොකුත් නැහැ. ක්‍රිස්ටිනා අද නිවාඩු ගන්නවා කිව්වා. 
ඇයි ඔයා එකපාරටම එහෙම ඇහුවේ?

මුවේ තවරන්නට බෝතලයෙන් කලතා පොවාගත් ලිප්ස්ටික් පින්සලය තොල මත තබන්නට පෙර ඇය මගේ දෙස බලා ඇසුවේ පුදුමයෙන්.
අද අපි ගෙදර ඉමු. ක්‍රිස්ටිනාට කියන්න ඇවිත් පෆොර්ම් කරන්න කියලා. 
තවමත් කිසිවක් අදහාගත නොහැකිව පුදුමයෙන් මා දෙස ඇය බලා සිටියා. විනාඩි කිහිපයකට කලින් තමා සමඟ සාදයේ ගී ගයන්නට රැගෙන යන්නට එකඟ වූ තමන්ගේ සැමියා මෙහෙම වෙනස් කතාවක් කියනකොට මොන ගෑණිටද පුදුම නොහිතෙන්නේ.

ඇය කිසිත් නොවීමසා අනෙක් ආසනයේ තිබු සිය පසුම්බියෙන් දුරකථනය ගෙන ක්‍රිස්ටිනා වෙත සිය කාර්ය භාර කර ඉන් නිදහස් වුවාය.
එකත් හරි එත් ඔයා මොකද මට එකපාරටම එහෙම කිව්වේ?අද යන්න එපා කියලා..?
මට ඔයා එක්ක නිදහසේ කතා කරන්න ඕනේ..?
නිදහසේ?
මීට කලින් කවදාවත් නොවුන තරමට?
අනේ ඔයා මාව බය කරනවා.., මොකද මේ අමුතු විදියට එක එක කතා කියන්නේ?
කියන්න මට , ඔයා අද යන්න කැමති මොන රෙස්ටුරන්ට් එකටද?
පලවෙනි පාරට අපි දෙන්න මුණ ගැහුණු ඩවුන් ටවුන් එකේ Moschino's රෙස්ටුරන්ට් එකට?
 ඇය කිසිම දෙයක් කියන්නට මත්තේන් මම දුරකථනය අරන් අපේ "ප්‍රියතම" අවන්හලෙන් මේසයක් වෙන් කළා.

 ********************* 

අපි මොශීනොස් වෙත යනකොට ඉදිරිපස ම අප වෙනුවෙන් සුන්දර මේසයක් වෙන්කර තිබුනා. මීනා [ඇගේ නම මම මේ සටහනේ කියන මුල්ම වතාව.] තවමත් කිසිවක් නොකියාම මගේ මඟපෙන්වීම වලට අවනත වෙනවා. එත් ඇයගේ සිතේ අමුතු සතුටක් මෝදුවෙන බව නම් මට හොඳින්ම වැටහුනා.

සෙස්ස පස්සට......

Comments

  1. 'සෙස්ස පස්සට... '
    මඟ බලාගෙන්න ඉන්නවා අපි කියවන්න ඒක හින්දා වචන වලින් විතරක් සෙස්ස පස්සට කියලා මදි හරි?

    ReplyDelete
  2. හෙහ්.. කියවන්න කලින්ම ගිහින් බ්ලොග් වසන්තයේ එල්ලුව..


    සුපිරි! රංගි කියුවා වගේ සෙස්ස ගොඩක් පස්සට යවන්න එපා.. ළඟ ලඟම ඕනේ.. :)

    ReplyDelete
  3. ළග නමමු.. මීනා... සැහ්.. ලස්සන ගායිකාවකට ලස්සන නමක් දාන්න එපායැ..

    ReplyDelete
  4. //////////ABOUT POST AUTHOR

    Lishan kasun sri

    30 yrs old, Sri lankan who involved into graphic and web scene since over 6 years. he specialized for vector and graphic designs, photography and also sketching. photography, blogging, food testing are parts of his passion n he loves it a lot.///////



    ඩික් කේලේමර් - අවුරුදු විස්සකට විතර කලින් තමා මේ කොටස අන්කිමට අප්ටේඩ් කරල තියෙන්නේ..

    ReplyDelete

Post a Comment